Odczuwanie słodkiego smaku jest sygnałem dla naszego mózgu, że coś jest dobre do jedzenia. Jest to bardzo ważny mechanizm, dzięki któremu motywujemy się do jedzenia. Jednak ten sygnał może być nieco mylący.
Mechanizmy leżące u podstaw sygnalizacji smaku słodkiego w peryferiach
Sygnały smaku słodkiego mogą odgrywać rolę w metabolizmie i funkcjonowaniu poznawczym. Rola receptorów smaku słodkiego w tych procesach jest przedmiotem ostatnich badań. Chociaż wiadomo, że w proces ten zaangażowane są pewne cząsteczki sygnałowe, ich funkcja nie została jeszcze w pełni rozszyfrowana.
Jednym z głównych szlaków sygnałowych zaangażowanych w transdukcję sygnałów z receptorów smaku słodkiego jest szlak cAMP/PKA. Po aktywacji prowadzi on do depolaryzacji błony i wzrostu wewnątrzkomórkowego Ca2+. To z kolei sprzyja uwalnianiu ATP przez kanał CALHM1/3.
Inny mechanizm molekularny zaangażowany w sygnalizację smaku słodkiego obejmuje szlak maltozowy. W tym szlaku enzym zwany sacharozą ulega ekspresji w komórkach smaku słodkiego. Uważa się, że odgrywa on kluczową rolę w stymulowaniu produkcji maltozy w gruczołach ślinowych.
Receptory smaku słodkiego są również zaangażowane w przekazywanie informacji z komórki smakowej do włókien nerwowych smakowych. Ostatnie doniesienia sugerują, że receptory smaku słodkiego są szeroko rozpowszechnione w całym organizmie.
Jedną z najbardziej widocznych cech tych cząsteczek sygnalizacyjnych jest ich zdolność do modulowania funkcji metabolicznych. Wykazano, że receptory te odgrywają rolę w kontrolowaniu wchłaniania cukrów do organizmu. Mogą też odgrywać rolę w regulacji homeostazy energetycznej.
Są też dowody na to, że cząsteczki te są zdolne do przekazywania informacji o lokalizacji cząsteczek „słodkich”. Ostatnie badania wykazały, że cząsteczki te są w stanie modulować aktywność hormonów w określonej grupie komórek smakowych.
Słodziki bezkaloryczne nie mają wartości kalorycznej
Słodziki bezkaloryczne to rodzaj syntetycznego produktu opracowanego przez chemików. Są one używane do zastępowania cukrów stołowych w produktach spożywczych. Niektóre z popularnych bezkalorycznych substancji słodzących to acesulfam-k, sukraloza i aspartam.
Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) wypowiedziała się na temat bezpieczeństwa tych bezkalorycznych substancji słodzących. WHO nie znalazła dowodów na ich negatywny wpływ na zdrowie ludzi, ale nie wykluczyła ich stosowania.
W ciągu ostatnich kilku lat użycie słodzików wzrosło na całym świecie. Są one popularne jako narzędzie do utraty wagi oraz jako środek do walki z cukrzycą. Istnieją jednak dowody, że mogą one wpływać na BMI, apetyt i inne parametry metaboliczne.
Niektóre badania wykazały również, że sztuczne słodziki mogą sprzyjać przybieraniu na wadze. Naukowcy sugerują, że stała ekspozycja na sztuczne słodziki może zmienić sposób, w jaki postrzegamy słodycz, i może spowodować zmiany w mikrobiomie jelitowym. Może to zakłócać naszą zdolność do prawidłowej regulacji procesów metabolicznych.
Inne badanie powiązało spożycie sztucznych słodzików ze wzrostem wagi i apetytu. Według tego badania, spożywanie tych substytutów cukru zwiększa ryzyko rozwoju nietolerancji glukozy, prekursora prediabetes.
W rezultacie WHO zaleciła konsumentom ograniczenie spożycia cukrów dodanych do mniej niż pięciu procent całkowitego spożycia energii. Organizacja twierdzi jednak, że zalecenie to nie dotyczy osób z cukrzycą.