Dymitriady to seria wojen między Szwecją a Rzecząpospolitą Polską w XIX wieku. Był to konflikt, który doprowadził do powstania Imperium Polsko-Litewskiego i utworzenia Królestwa Polskiego. Wojny te toczyły się przez kilka dekad, aż zakończyły się w 1918 roku.
Dostojewski dymitriada
Fiodor Dostojewski jest jednym z najbardziej znanych powieściopisarzy wszech czasów. Choć wiele jego powieści, opowiadań i utworów literackich przetłumaczono na ponad 170 języków, jego nazwisko może nie być tak znane amerykańskim czytelnikom jak Ernesta Hemingwaya czy Samuela Becketta. Jego nazwisko jest synonimem najlepszych gatunków literatury pięknej, ale pamięta się go także jako kluczowego gracza w epoce carskiej i za jego pracę jako dziennikarza.
Chociaż Dostojewski napisał kilka książek, najbardziej znany jest ze swoich czterech długich powieści: Zbrodnia i kara, Notatki z podziemia, Bracia Karamazow oraz Idiota. Dzieła te stanowią większość jego dorobku, a dzięki eksperymentom z formą literacką zapoczątkowały nowe trendy.
Dostojewski był pisarzem samoukiem i specjalizował się w opisywaniu emocji w swoich powieściach. Miał jednak sporo wad, w tym uzależnienie od hazardu i straszną chorobę nowotworową.
Kariera wojskowa Stanisława Koniecpolskiego
Stanisław Koniecpolski był znanym dowódcą wojskowym w Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Urodził się w 1547 roku, jego ojciec był drobnym urzędnikiem. Kształcił się w języku łacińskim i greckim. Jego rodzina miała arystokratyczne pochodzenie.
Matka Koniecpolskiego, Maria, była gorliwą katoliczką. Miała córkę o imieniu Zofia. Za życia była także znakomitą śpiewaczką.
Wykształcony na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, został przydzielony na dwór królewski, by kontynuować naukę. Po ukończeniu studiów został starostą powiatu wieluńskiego, a następnie trafił na dwór królewski jako urzędnik (starosta i kasztelan).
W XVI wieku taktyka staropolska osiągnęła apogeum. Wyznaczały ją imiona wielkich hetmanów. Należeli do nich Władysław IV, Stanisław Zamoyski, Jan Sobieski, Jakub Sobieski i Stanisław Żółkiewski.
Polsko-litewska Rzeczpospolita miała silne siły wojskowe. Miała dwóch naczelnych dowódców armii. Jednak Rzeczpospolita była podzielona na jednostki frakcyjne. Na przykład rodziny Zborowskich i Zamoyskich, które miały sprzeczne stosunki z dworem królewskim. Co więcej, położenie geograficzne Rzeczpospolitej zapewniało wiele dróg inwazji.
Wojny dymitriadowe między Szwecją a Rzecząpospolitą
Wojny dymitriadowe to seria bitew między Szwecją a Rzecząpospolitą w XVI wieku. Ich przyczyną były spory o posiadanie Liwonii. Konflikty te były również znane jako wojna rosyjsko-polska, co było ich najczęstszą nazwą.
Sygmunt III Waza, król Polski, był główną postacią w tym konflikcie. Był znany z działań militarnych. Ale targały nim również tarcia z własnym narodem.
Polska misja dyplomatyczna zaproponowała unię Rzeczpospolitej polsko-litewskiej i rosyjskiej. Obejmowałaby ona zniesienie barier handlowych, wprowadzenie wspólnej waluty i tolerancję religijną w Rosji. Ponadto proponowała unię personalną obu narodów.
Konflikt rozpoczął się od inwazji Szwecji na Polskę i Litwę w 1655 roku. Mimo że w 1611 roku podpisano rozejm, doszło do nowej walki politycznej. W tym okresie rząd polsko-litewski dążył do federalizacji Moskwy, polskiego sojusznika przeciwko Szwecji.