Saladyn był jednym z najpotężniejszych i najbardziej wpływowych ludzi Bliskiego Wschodu. Poprowadził atak na Królestwo Jerozolimskie w 1187 roku i wycofał się po zdobyciu tronu. Był także założycielem Aleppo i Mosulu, które stały się głównymi ośrodkami świata islamu.
Wczesne życie
Saladyn był legendarną postacią w historii, zwłaszcza na Zachodzie. Jego reputacja jako wojownika-króla była w dużej mierze wynikiem jego wyjątkowego charakteru i działań.
Urodzony jako Yusuf ibn Ayyub w 1137 lub 1138 roku, Saladyn pochodził z rodziny o kurdyjskich korzeniach. Był synem wysokiego rangą kurdyjskiego żołnierza i politycznego pomocnika Nura al-Dina, półniezależnego watażki w Syrii.
Na początku życie Saladyna wydawało się spokojne. Jego rodzina przeniosła się do Mosulu i Baalbek, gdy był jeszcze dzieckiem. Później wysłano go do Damaszku, by uzupełnił swoją edukację.
W tym okresie Saladyn poznał Ryszarda I z Anglii. Gdy walczyli, Saladyn obserwował elanę Ryszarda. Ryszard zaproponował, by siostra Saladyna poślubiła brata Saladyna.
Rycerskość
Rycerskość była jedną z cech definiujących Saladyna, muzułmańskiego sułtana Syrii i Egiptu. Był znany ze swojej wojskowej odwagi i hojności. Jego reputacja przetrwała do czasów współczesnych.
Kiedy został sułtanem, Saladyn miał wizję zjednoczenia świata arabskiego z Egiptem. Jego celem było zdobycie i odzyskanie Jerozolimy. Mimo że był skutecznym generałem, cierpiał też na wiele problemów zdrowotnych.
Na początku kampanie Saladyna nie były szczególnie udane. W 1177 roku najechał Montgisard. Była to pierwsza z wielu prób wyparcia krzyżowców. W 1179 roku Saladyn najechał Litani, gdzie pojmał prawie 300 chrześcijańskich rycerzy i szlachty. Inwazja Saladyna zakończyła również panowanie Templariuszy w Ziemi Świętej.
Pierwsza duża bitwa
Saladyn był muzułmańskim sułtanem, który prowadził świętą wojnę przeciwko krzyżowcom. Karierę wojskową rozpoczął w wieku 14 lat. Urodził się w Tikricie w Iraku, ale większość życia spędził w Damaszku.
W 1177 roku Saladyn stoczył pierwszą poważną bitwę z krzyżowcami. Jego siły obejmowały wojska z Egiptu i północnego Iraku. Muzułmański dowódca chciał uniemożliwić krzyżowcom zdobycie kolejnego miasta.
Muzułmańska armia pod wodzą Saladyna zapędziła krzyżowców pod dwa największe wzgórza w regionie. Wielu krzyżowców zginęło na polu bitwy. Jednak straty muzułmanów były minimalne. Część krzyżowców dostała się do niewoli.
Podczas swojej kariery wojskowej Saladyn cieszył się rosnącą reputacją uczciwości i sprawiedliwości. Zyskał też duże poparcie muzułmańskiej ludności Egiptu.
Wpływ na Aleppo i Mosul
Saladyn jest jednym z najsłynniejszych wojowników w historii islamu. Muzułmanin kurdyjskiego pochodzenia, urodził się w 1137 roku w Tikricie w Górnej Mezopotamii. Jego ojciec, Najm al-Din Ayyub, był żołnierzem i politykiem. Kiedy był młody, rodzina mieszkała w Damaszku.
W 1175 roku Saladyn zaatakował konkurencyjną armię pod Hamą w Syrii. Zwycięstwo uznał za znak boskiej aprobaty. Po tym zwycięstwie zyskał szerokie poparcie wśród muzułmanów.
Przed śmiercią w 1193 roku Saladyn rządził imperium rozciągającym się na północ od Egiptu po Mosul. W tym samym czasie jego synowie przejęli miasta Aleppo i Damaszek.
Do czasu śmierci jego skarbiec był prawie wyczerpany. Jego spadkobiercy starali się zdobyć części imperium, a jego rodzina nadal rządziła Egiptem do 1250 roku.
Utrzymany przed inwazją Królestwa Jerozolimskiego
Saladyn był potężnym muzułmańskim watażką w Syrii pod koniec XII wieku. Miał reputację hojnego i sprawiedliwego, a jego panowanie w Egipcie było udane.
Początkowo Saladyn nie miał rzeczywistej kontroli nad szyicką armią egipską. W końcu uzyskał wsparcie kalifa Bagdadu i dynastii Fatymidów w Kairze. W rezultacie udało mu się przejąć kontrolę nad Egiptem, Syrią i Jemenem.
W końcu nie udało mu się długo utrzymać pozycji w Egipcie. Jego rodzina jednak nadal rządziła krajem jako dynastia Ajjubidów. Dynastia ta została obalona przez dynastię Mamluków w 1250 roku.
Saladyn miał wizję zjednoczenia Egiptu i Syrii. Chciał wyprzeć krzyżowców i poddać osadników kontroli islamu.