Bociany pokonują ogromne odległości z Afryki do Europy i Morza Śródziemnego. Dokładny czas podróży może być różny dla każdego bociana, w zależności od dostępności pożywienia i warunków pogodowych podczas migracji.
Trasa zstępująca bocianów białych przez kanał morski
Bociany białe (Ciconia ciconia) migrują z Europy do Afryki. Podczas migracji bocian przelatuje przez Cieśninę Gibraltarską i podąża wzdłuż rzeki Nil na południe. Niektóre bociany lecą także przez Turcję, Hiszpanię i szeroką na 140 km cieśninę Sycylijską.
Badacze odkryli, że bociany w locie mają inny zestaw cech lotu, kiedy są nad wodą, niż kiedy są na lądzie. Zazwyczaj ptaki lecące nad wodą wykazują większy poziom ODBA i większą prędkość. W związku z tym mogą być bardziej zmęczone i ryzykować zboczenie z kursu. W tym badaniu przeanalizowano ruch 28 oznakowanych bocianów, które leciały z Europy do Afryki podczas jesiennej migracji. Bociany zostały wyposażone w miniaturowe tagi GPS i tagi słoneczne. Były również monitorowane za pomocą urządzenia śledzącego, które rejestrowało ich położenie co sekundę przez dwie do pięciu minut. Dane te mogą być wykorzystane do analizy wpływu powierzchni morza na migrację.
Wyniki pokazały, że bociany schodzące przez kanał morski do Afryki doświadczyły utraty średnio 400 m nad wodą. Ruch nad wodą powodował zmianę parametrów lotu bocianów, w tym poziomu ODBA i prędkości lotu.
Przewidywanie lotów poprzedzających przejście przez kanał morski na podstawie wiatrów strefowych i lokalizacji bocianów w momencie wejścia w głąb Europy
Bociany lecą z Europy do Afryki w sezonie jesiennej migracji. Mogą zdecydować się na odlot z europejskiego wybrzeża lub z głębi lądu. Trasa lotu bociana zależy od jego umiejętności latania i właściwości powietrza. Ponadto duże zbiorniki wodne mogą utrudniać lot szybujący bocianów. W tym badaniu oceniono wpływ powierzchni morza na przemieszczanie się bocianów podczas ich migracji.
Bociany białe, które migrują z Europy do Afryki, znane również jako Ciconia ciconia, zostały oznakowane miniaturowymi znacznikami. Urządzenia śledzące GPS rejestrowały ich pozycję co sekundę przez dwie do pięciu minut w odstępie 15 minut. Korzystając z tych danych, naukowcy mogli przewidzieć trasę lotu bocianów w ciągu 10 minut.
Trasa lądowa miała większą średnią wysokość niż trasa zamorska. Jednak za oceanem bociany latały szybciej. Przeciętnie bociany spędzały dwie i pół godziny na pokonywaniu kanału wodnego. Kiedy dotarły do brzegu Afryki, pokonały dystans 51 km.
Dostępność pożywienia może odgrywać rolę w dystansach pokonywanych przez migrujące ptaki
Długodystansowe migracje ptaków mają ważne implikacje ekologiczne. Te przemieszczenia populacji są zwykle odpowiedzią na zmianę dostępności pokarmu. Wiele gatunków przemieszcza się z terenów lęgowych na półkuli północnej na południową.
Migracja jest bardzo wydajnym środkiem transportu. Ptaki mogą pokonać tysiące kilometrów podczas jednego lotu, mimo że są stosunkowo małe. Wynika to z wysokiego tempa metabolizmu tych zwierząt.
Długość lotu zależy od ukształtowania terenu i potrzeb gatunku. Podczas migracji ptak zmienia kierunek lotu w odpowiedzi na zmiany kierunku wiatru. W trakcie wędrówki ptak uzupełnia paliwo w miejscach odpoczynku, które zapewniają mu niezbędne zapasy pożywienia.
Większość ptaków odbywa swoje podróże wspólną trasą. Trasy te nazywane są trasami przelotów. Niektóre z tych tras mają szerokość setek mil. Wykorzystują one wzloty i doliny rzek i są używane przez ptactwo wodne.
Migracja jest ważna, ponieważ większość gatunków ptaków potrzebuje bogatego, obfitego pożywienia w regularnych odstępach czasu. Bez okresowych migracji niektóre regiony nie byłyby odpowiednio wykorzystywane do produkcji żywności.
Bociany rude mogą dożyć nawet 39 lat
Bocian biały to duży ptak pochodzący z Europy. Ma rozpiętość skrzydeł 195-215 cm i długi, spiczasty dziób. Żywi się małymi ssakami, ptakami i dżdżownicami.
Bociany białe rozmnażają się na otwartych terenach rolniczych. Gniazda budują w luźnych koloniach, o głębokości 1-2 m, w pobliżu siedzib ludzkich. Ich nawyki żywieniowe zmieniają się w zależności od pory roku. Pod koniec sezonu lęgowego migrują z powrotem na letnie tereny lęgowe.
Bociany białe zimują w Afryce Subsaharyjskiej. Na ich migrację wpływają cieplejsze wiosny. Może to zmniejszyć ich przeżywalność i zwiększyć szanse na niepowodzenie migracji. Jednak cieplejsze wiosny zapewniają również lepsze ekologiczne warunki do rozmnażania.
W Europie bocian biały odżył po gwałtownym spadku liczebności na początku XX wieku. W tym okresie na populację bociana białego znacząco wpłynęły zmiany w praktykach rolniczych spowodowane przez człowieka.
Jednakże w ostatniej dekadzie populacja bociana białego wykazuje zwiększony wzrost. Można to przypisać działaniom ochronnym organizacji EuroNatur, która chroni ptaki w Europie.