Cierpliwość benedyktyńska to nie tylko bycie cierpliwym; to bycie towarzyszem mądrości i przyjacielem dobrego sumienia. Jest to dyscyplina życia monastycznego i współtworzenia żywej wspólnoty z krwi i kości. Benedyktyńska cierpliwość jest wyzwaniem i okazją do wzrastania w relacji z Bogiem i z bliźnimi.
Dyscyplina życia benedyktyńskiego
Reguła Benedykta jest fundamentalnym przewodnikiem po życiu chrześcijańskim. Została napisana we wczesnym średniowieczu, aby pomóc mnichom żyć w pewnej dyscyplinie.
Reguła Benedykta opiera się na dziesięciu podstawowych wartościach. Wartości te są oparte na wartościach chrześcijańskich i katolickich. Chociaż Reguła Benedykta została opracowana dla wspólnoty monastycznej, ma zastosowanie dla wszystkich chrześcijan. Dostarcza ram dla życia Ewangelią zarówno w klasztorze, jak i w świecie.
Benedykt podkreślał, że wspólnota monastyczna musi być miejscem, gdzie ludzie żyją razem we wzajemnej służbie. Wymaga to zaangażowania całej osoby w ideały wspólnoty. Zachęca również do zachowania równowagi między ascezą a odpustem.
Benedykt jest również znany ze swojego nacisku na modlitwę. Jego reguła wzywa do regularnej modlitwy, którą definiuje jako „serdeczne współczucie”. Modlitwa jest sposobem na pogłębienie komunii z Bogiem i ze sobą nawzajem.
Towarzyszka mądrości
Przez długi czas Reguła Benedykta była kamieniem węgielnym kościoła benedyktyńskiego. Reguła przetrwała próbę czasu, doczekała się nawet wielu mniej znanych wariantów i jest nadal aktualna. Jej długowieczność nie została prześcignięta przez jej licznych przeciwników. Reguła Benedykta jest przewodnikiem po prawdziwej sztuce życia, która trwa od ponad tysiąca lat. Niezależnie od tego, czy jesteś nowicjuszem, czy doświadczonym weteranem, jej mądrość jest godnym dodatkiem do każdej biblioteki edukacyjnej. Oprócz standardowej książki, znajdziesz jej ilustracyjne edycje w postaci wielu przydatnych poradników dobrego życia. Niezależnie od tego, czy wolisz mnichów czy mniszki, znajdziesz wśród nich swoje miejsce. Oprócz samych mnichów, księga reguł jest także użytecznym przewodnikiem dla świeckich.
Przyjaciel dobrego sumienia
Cierpliwość jest cnotą. Wierny człowiek może ją praktykować z pewną dozą czujności. Istnieje sztuka osiągania i utrzymywania tego stanu umysłu. Nie mówiąc już o nagrodach za to. Cierpliwość nie jest dla osób o słabym sercu. Najbardziej żmudnym zadaniem jest utrzymanie równowagi między tym, co duchowe, a tym, co przyziemne. To niełatwe zadanie dla przeciętnego człowieka.
Najlepiej zacząć od właściwego kierunku. Nie ma lepszego sposobu na naukę niż działanie. W tym celu Benedykt miał jasną dyrektywę. Jego misją było stworzenie podstaw szkoły służby Chrystusowi. Oprócz oczywistych obowiązków zakonnych miał również godne pozazdroszczenia zadanie wychowywania mnichów inspirowanych przez opata. Nie można sobie wyobrazić życia monastycznego bez praktyk zawodowych.
Podążając za wskazówkami opata, Benedykt dążył do tego, by produkować najlepszych z najlepszych. I tak właśnie zrobił. Choć jego reguła trwała ponad sto lat, jest praktykowana do dziś.
Wyzwanie, by wnieść wkład w żywą, cielesną wspólnotę
Wśród mnichów benedyktyńskich panuje silne poczucie odpowiedzialności. Ich misją jest życie w bliskiej relacji z Bogiem i naśladowanie przykładu Chrystusa w miłości bliźniego. Misję tę realizują poprzez gotowość do cierpienia i oddanie modlitwie. To zaangażowanie opiera się na wartościach benedyktyńskich, które są mieszanką wartości chrześcijańskich i katolickich. Ponadto ucieleśnia ono ducha transcendencji, który jest wysiłkiem zmierzającym do rozwinięcia świadomości świętości życia. Benedyktyńskie słowo określające życie to conversatio, które odnosi się do procesu porzucania egocentrycznych zainteresowań i angażowania się w praktyki, które prowadzą do przemiany życia i oddania siebie dla innych.
Aby osiągnąć te cele, mnisi żyją swoją wiarą poprzez poświęcenie się osobistemu życiu modlitewnemu, służbie innym i gotowości do cierpienia. Jest to trudne i wymagające zadanie, ale muszą je wypełnić.